مدلسازی اطلاعات ساختمان فرایند ایجاد مدل اطلاعاتی ساختمان است. این مدل، یک مدل اطلاعاتی غنی، تشکیل شده از منابع اطلاعاتی چندگانه است، که المان‌ها و اطلاعات آن می‌توانند در میان بهره‌برداران به اشتراک گذاشته شوند و در طول چرخه حیات یک ساختمان از لحظه آغازین ساخت تا هنگام از بین رفتن آن مورد استفاده قرار گیرند. مدل اطلاعات ساختمان، در بر گیرنده اطلاعاتی از قبیل مشخصات قراردادها، مشخصات فنی، کارکنان، برنامه‌ریزی‌ها، متره و برآورد، هزینه، فضاها و مشخصات ابعادی است. بر این اساس مدلسازی اطلاعات ساختمان، ارائه دیجیتالی مشخصات فیزیکی و کاربردی از تسهیلات یا به عبارت دیگر هر ساخته بشری است. در فرایند مدلسازی اطلاعات ساختمان، با ساخت مجازی اجزاء واقعی ساختمان و ثبت و ذخیره اطلاعات مختلف، طیف گسترده و جامعی از اطلاعات فنی، اجرایی، دارایی، تسهیلاتی، زمانی و هزینه‌ای به صورت یکپارچه و همزمان بین ذینفعان به اشتراک گذاشته میشود، بر این اساس فرایند نظارت و کنترل جامع بر پروژه به صورت سیستمی در همه ارکان طراحی، اجرا و بهره برداری پیاده‌سازی شده و با افزایش بهره‌وری، منافع قابل توجه زمانی و مالی حاصل میشود. مدلسازی اطلاعات ساختمان در چهار سطح در پروژه‌ها انجام میشود. سطح صفر، که ابتدایی‌ترین حالت انجام کار است، این سطح به معنی انجام کار بدون انجام تشریک مساعی هدفمند در پروژه است. در این سطح، تنها نقشه‌های دوبعدی به عنوان اطلاعات تهیه شده، تولید میشود. این رویکرد در کشورهای صنعتی پشت سر گذاشته شده و بخش عمده صنعت در این کشورها از این مرحله جلوتر است. سطح یک مدلسازی اطلاعات ساختمان، ترکیبی از استفاده از نقشه‌های دوبعدی برای تأیید مدارک و اطلاعات محصول و مدل سه‌بعدی هندسی برای کار مفهومی است. در این سطح، نقشه‌ها بر پایه استاندارد تعریف شده مدیریت می‌شوند و اطلاعات به صورت الکترونیک از یک پایگاه داده مشترک که اغلب توسط پیمانکار مدیریت میشود به اشتراک گذاشته می‌شوند. در این سطح، مدل بین اعضای تیم پروژه به اشتراک گذاشته نمی‌شود. سطح دو مدلسازی اطلاعات ساختمان، که به معنای همکاری مشترک تمام تیم‌های پروژه است. در این سطح کلیه عوامل پروژه، مدل‌های سه‌بعدی خود را، که الزاماً یک مدل واحد نیستند، به اشتراک می‌گذارند. یک ویژگی بارز این سطح از مدلسازی اطلاعات ساختمان (BIM)، نحوه تبادل اطلاعات بین طرفین است. اطلاعات طراحی می تواند از طریق فرمت از قبل تعریف شده، که هر سازمانی می‌تواند آن را به مدل خودش اضافه نماید، برای تهیه مدل یکپارچه فناوری بیم (BIM) تجمیع گردد. تجمیع مدل‌های بخش‌های مختلف امکان انجام کنترل‌های چند جانبه و پرسشگرانه را بین تیم‌های مختلف فراهم می‌نماید. بنابراین تمام ابزارهای کامپیوتری مورد استفاده در این سطح باید قابلیت پشتیبانی از فرمت‌های مشترک تیمی را داشته باشند. سطح سه مدلسازی اطلاعات ساختمان، سطح ایده‌آل بهره‌گیری از این فناوری است. در این سطح، همکاری مشترک کلیه تیم‌ها بر روی یک مدل واحد مشترک قرار گرفته در یک مخزن متمرکز انجام میشود. تمام گروه‌های فعال در پروژه می‌توانند به این مدل دسترسی داشته باشند و آن را به روز نمایند. ویژگی متمرکز بودن اطلاعات و یکتایی مدل سبب از بین رفتن ریسک اطلاعات متناقض میشود. این رویکرد با عنوان BIM باز (OpenBIM) شناخته میشود.